Núna sit ég uppi í rúmi og hlusta á athöfn frá Prikinu. Eitthvað um dúll. Í rúminu hjá mér liggur Bubbi og Íslandsklukkan í öllu sínu veldi. Frammi er eitthvað þrusk í sambýlismanninum. Þrusk sem ég get ekki greint í athöfn af nokkru tagi enda ástæðulaust. Hann á sitt líf.
Ég kann ekki dúll, veit ekkert um Laxness og kann ekki að bora í vegg. Ég lifi ágætis lífi samt sem áður.
En mér leiðist aðgerðaleysi mitt og skortur á hetjudáðum....
No comments:
Post a Comment
þú mátt tala hafrún