sprungusvæði

Ég er með stórt nef....  ég tók eftir því áðan þegar ein af myndunum mínum ferðaðist um á skjánum hjá mér.

Peysan er komin eins langt og hún fer í mínum höndum..... svo að eftir morgundaginn kem ég til með að vera  óhuggandi enda verður forsjá hennar þá komin algjörlega úr mínum höndum og hann einn mun axla ábyrgð af henni um aldur og ævi.

Hugmyndin er hans, efniviðurinn er hans en ég gekk með hana þar til hún fæddist heil og áþreifanleg.

Það er ekki laust við að ég finni fyrir eftirsjá....

Á föstudag mun ég verða stödd á hæstu þúfu Íslandsins, öskra út í tómið og anda að mér gleði þeirra sem geta. Svo mun ég sita í heitum potti, borða dásamlegan mat, skvetta í mig einum bjór og hreykja mér yfir eigin afreki í eyru þeirra sem skilja.

Eftir það fer ég heim og held áfram að lifa....